نجات بزرگترین ارگانسیم زنده زمین از خطر نابودی - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، جنگل پاندو در آمریکا که با نام غول مقرون به صرفه نیز شناخته می گردد، به علت عدم مدیریت انسان ها در حفاظت از آن، در حال نابودی است.

پاندو، که یک کلونی 40 هکتاری از درختان صنوبر لرزان است، یک و نیم کیلومتر بالای سطح دریا، و در جنگل ملی فیشلیک در مرکز استان یوتا در آمریکا قرار گرفته است. این منطقه که با نام غول لرزان نیز شناخته می شود؛ در واقع، موجود زنده عظیمی است که با یک سیستم ریشه ای گسترده به هم متصل شده است. این جنگل عجیب طبیعی که هزاران سال قدمت دارد، به عنوان بزرگترین ارگانیسم زنده در زمین شناخته می شود در طول چند دهه گذشته، در حال از بین رفتن است. طبق تحقیقات، عامل اصلی این نابودی، انسان ها شناخته می شوند.

تخریب جنگل باستانی در طول چند دهه

با توجه به تحقیقی که اخیرا در مجله پلاس وان منتشر شده است، تنها بی توجهی انسان یا غفلت از منطقه نیست که غول لرزان را تهدید می نماید. جانوارن گیاهخوار، به ویژه گوزن ها و گاوهایی که در این منطقه به تغذیه مشغول هستند نیز، در تخریب درختان پاندو نقش دارند. با توجه به مطالعات، در حالی که در چند دهه گذشته تغییرات متفاوتی از طریق انسان در این منطقه صورت گرفته، فقدان مقرراتی که به جانوارن گیاه خوار منطقه به طور همزمان رسیدگی کند نیز، در انحطاط این منطقه نقش اساسی داشته است. پل راجر، نویسنده این تحقیق، که پروفسور دانشگاه یوتا نیز هست، درباره این منطقه گفته است:

تخریب های ایجاد شده در این منطقه به تصمیمات انسان ها درباره آن باز می شود. حتی اگر حیات وحش در این امر دخیل باشد، باز هم این انسان است که تعداد و راستا حیوانات را کنترل می نماید.

کوششی برای نجات سیستم، نه گونه ها

راجر معتقد است، راه چاره چنین مسئله ای، کوشش برای هماهنگی گیاهان و جانوران است، تا بتوانند در کنار یکدیگر به حیات ادامه دهند. او در ادامه می گوید:

ما بیش از این نمی توانیم حیات وحش و جنگل ها را به صورت مجزا مدیریت کنیم. به طور معمول، مسئولین استانی به تنظیم حیوانات می پردازند و مسئولین فدرال، جنگل ها و گونه های گیاهی را تحت نظر دارند.

با توجه به مطالعات، که در آنها نمونه های کاربردی، عکس و اطلاعات دیگر از منطقه ای آزمایشی در پاندو ضمیمه شده است، این جنگل از حدود 40 یا 50 سال پیش در حال کوچک تر شدن است. راجر معتقد است، در همان سال ها، جمعیت گوزن های شمالی در این منطقه در حال افزایش بوده است.

اکنون، نه تنها گونه های حیوانی مانند گوزن از شکار بی رویه محافظت می شوند، بلکه تعداد گاوها، اردوگاه ها و جاده های اطراف منطقه نیز افزایش یافته است، و باعث تهدید بیشتر زیست بوم جنگل پاندو شده است.

حمایت یک ارگانیسم از سایر ارگانیسم ها

حفظ جنگل پاندو تنها به علت میزان و قدمت آن اهمیت ندارد، بلکه این جنگل نمونه خوبی است تا نشان دهد چگونه کل یک زیست بوم به چند گونه کوچک تر وابسته است. به گفته راجر، جنگل های صنوبر، از جمله جنگل پاندو، سطح بالایی از تنوع زیستی را حمایت می نمایند. به معنی دیگر، صنوبرهای لرزان به عنوان گونه های کلیدی یا گونه هایی که دیگر انواع به آنها وابسته هستند، نیز شناخته می شوند. راجر در این باره گفته است:

این گونه تاثیری آبشار مانند بر دیگر گونه های حیوانی و گیاهی دارد. اگر شما یک گونه را حذف کنید، گونه های دیگر نیز به همان میزان محدود خواهند شد. اما خبر خوب این است که صنوبرها ارگانیسمی محکم دارند، و با فعالیت های درست، جنگل پاندو می تواند بار دیگر به رشد خود ادامه دهد. جنگل پاندو، یک استراتژی بقا برای خود دارد که در طول هزاران سال به خوبی کار و پیشرفت نموده است. اما اکنون، در حدود نیم قرن است که این استراتژی دیگر عمل نمی نماید، و مسئولیت آن به عنوان عامل اصلی این امر بر عهده انسان ها است. پیشرفت اصلی در این زمینه، ایجاد یک فرایند ترمیمی است که بر کار تمام زیست بوم در کنار یکدیگر تمرکز داشته باشد.

عکس کاور: US Forest Service