آیا می توان دایناسور ها را از روی DNA آنان بازسازی کرد؟ - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، آیا واقعا می توان DNA دایناسور ها را بدست آورد و سپس آن را بازسازی کرد؟ این پرسشی است که همیشه از دیرینه شناسان که حیات در دوران مقابل تاریخ را مطالعه می نمایند پرسیده می گردد. آیا دانشمندان امروز واقعا می توانند این کار را انجام دهند؟

به گزارش وبلاگ وردپرس به نقل از کانورسیشن، آن چه از آن تحت عنوان DNA یاد می کنیم مخفف اسید دئوکسی ریبونوکلئیک است چیزی در هر سلول از هر موجود زنده می باشد که تا به امروز روی زمین زندگی نموده است از جمله دایناسورها.

به DNA به عنوان مولکول هایی فکر کنید که حامل کد ژنتیکی هستند مجموعه ای از دستورالعمل ها که به رشد و شکوفایی بدن و فکر یاری می کنند.

قطعا DNA شما متفاوت از DNA سایرین است. باید گفت که DNA معین کننده بسیاری از ویژگی های شماست مانند رنگ چشم های تان یا صاف یا مجعد بودن مو های تان.

یافتن DNA در قطعات نرم حیوانات اندام ها، رگ های خونی، اعصاب، ماهیچه ها و چربی ها بسیار آسان تر است.

با این وجود، بخش های نرم یک دایناسور مدت هاست که از بین رفته اند. یان بخش ها یا تجزیه شدند یا به وسیله دایناسور دیگری خورده شده اند.

آیا DNA در فسیل ها وجود دارد؟

فسیل دایناسور ها تنها چیزی است که از آن حیوانات ماقبل تاریخ به جای مانده است. این فسیل ها که ده ها میلیون سال در گل و لای، مواد معدنی و آب های باستانی غوطه ور شده اند از قسمت های سخت دایناسور مانند استخوان ها، دندان ها و جمجمه اش به دست آمده اند. ما فسیل دایناسور ها را در زمین در بستر رودخانه ها، دریاچه ها و در کناره های صخره ها و کوه ها پیدا می کنیم. هر از گاهی فردی پیدا می گردد و یک فسیل را در حیاط خانه اش پیدا می نماید. اغلب فسیل ها کاملا نزدیک سطح هستند و معمولا در سنگ های رسوبی قرار می گیرند.

با فسیل های کافی دانشمندان می توانند یک اسکلت دایناسور بسازند چیزی که هنگام رفتن به موزه می بینید.

مشکل با DNA دایناسور

با این وجود، دانشمندان هنگام کوشش برای یافتن DNA در فسیل دایناسور ها با مشکل بزرگی روبرو هستند.

مولکول های DNA در نهایت تجزیه می شوند. مطالعات اخیر نشان می دهند که DNA تخریب شده و در نهایت پس از حدود 7 میلیون سال از بین می رود.

این مدت زمانی طولانی به نظر می رسد، اما آخرین دایناسور در خاتمه دوره کرتاسه از بین رفت. این زمان بیش از 65 میلیون سال است. اگر امروز یک فسیل کشف کنید هر DNA دایناسور درون آن مدت هاست که از هم پاشیده شده است. این بدان معناست که تا آنجایی که دانشمندان می دانند و حتی با استفاده از برترین فناوری موجود امروز نمی توان یک دایناسور را از DNA آن ساخت.

اگرچه برای یافتن DNA دایناسور خیلی دیر شده دانشمندان اخیرا چیزی تقریبا به همان میزان جالب را یافته اند. آنان قطعات DNA را در فسیل های نئاندرتال ها و دیگر پستانداران باستانی مانند ماموت های پشمالو کشف کردند. این کشفی منطقی محسوب می گردد. این قطعات کمتر از 2 میلیون سال سن دارند خیلی پیش از این که تمام DNA تجزیه گردد.

فقط برای تفریح، بیایید تصور کنیم که به نحوی زمانی در آینده پژوهشگران به قطعاتی از DNA دایناسور ها دست یافتند. دانشمندان هنوز نتوانستند صرفا با تکه های به دست آمده یک دایناسور کامل بسازند. در عوض آنان باید این قطعات را با DNA یک حیوان امروزی ترکیب کنند تا یک موجود زنده ایجاد کنند.

با این وجود، نمی توان آن موجود را یک دایناسور واقعی نامید بلکه یک هیبرید ترکیبی از دایناسور و به احتمال زیاد یک پرنده یا خزنده خواهد بود. فکر می کنید این ایده خوبی است؟ از این گذشته، دانشمندان فیلم های ژوراسیک این را امتحان کردند و می دانید آنجا چه اتفاقی افتاد.