یک شاهکار مهندسی بر روی ماه رخ داد! - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، کاوشگر اودیسئوس که با یک نقص فنی روبه رو شده بود به لطف آزمایش ناسا از کج فرود آمدن بر روی ماه جان سالم به در برد.

تینا مزدکی: این ماموریت با یک نقص فنی بزرگ روبرو شده بود که اگر شانس با او یار نبود می توانست فرودگر را محکوم به فنا کند. کاوشگر اودیسئوس، ساخته شده از طریق Intuitive Machines، همانطور که این شرکت در ابتدا ادعا کرده بود، بر روی ماه ایستاده نیست. درعوض، پس از گیرکردن یکی از پایه های خود بر روی صخره در جریان برخورد تاریخی خود در روز پنجشنبه، از یک طرف خود به روی زمین افتاده است.

بر اساس گفته های مدیرعامل این شرکت، استیو آلتموس، داده ها نشان می دهند که فضاپیما احتمالاً پس از فرود کج شده است. او همچنین اعتراف کرد که ماموریت با یک نقص فنی بزرگ روبرو شده بود که اگر شانس نمی آورد می توانست فرودگر را محکوم به فنا کند.

یک اشتباه لیزری!

مشکل این بود که مسافت یاب های لیزری کاوشگر که قرار بود به آن کمک کنند تا یک نقطه صاف و امن برای فرود آمدن را پیدا کند، کار نمی کردند. دلیل آن ساده بود: یک سوئیچ ایمنی که باید قبل از راه اندازی خاموش می شد هنوز روشن بود. آلتموس گفت:این یک کوتاهی از جانب ما بود. این موضوع به طور تصادفی شب قبل از فرود، زمانی که اپراتورهای ماموریت سعی کردند مدار کاوشگر را به دور ماه تنظیم کنند، مشخص شد. آنها از کاوشگر خواستند لیزرهای خود را شلیک کند و فاصله تا سطح ماه را مقدار گیری کند، اما هیچ اتفاقی نیفتاد.

راهکار لحظه آخری

بدون لیزر، فرودگر نمی توانست بداند کجا فرود بیاید. ممکن است به یک تخته سنگ یا دهانه برخورد کند یا به طور کلی از ماه دور شود. آن ها باید بدون لیزر کاوشگر را فرود می آوردند. اما این کاوشگر حسگر دیگری نیز داشت، آزمایش ناسا به نام SPLICE که از یک دوربین و یک کامپیوتر برای ایجاد یک نقشه سه بعدی از سطح زمین زیر کاوشگر استفاده کرد. آیا آنها می توانستند از آن برای هدایت کاوشگر استفاده کنند؟

تیم تصمیم گرفت آن را امتحان کند. آنها به سرعت یک کد نرم افزاری نو نوشتند که به فرودگر اجازه می داد با SPLICE ارتباط برقرار کند و از داده های آن برای هدایت به یک مکان فرود ایمن استفاده کند. آنها کد را چند ساعت قبل از فرود برنامه ریزی شده در فرودگر آپلود کردند. به گفته آلتموس این یک فرود سریع بود. او تیم متشکل از اپراتورهای پرواز خود را به عنوان کابوهای فضایی واقعی به دلیل راهکار سریع و نوآورانه آنها تحسین کرد.

سیستم ناوبری بداهه کار کرد. فرودگر از موانع اجتناب کرد و بر روی ماه فرود آمد و اولین فرودگر تجاری ماه و اولین ماموریت ناسا بود که از سال 1972 بر روی ماه فرود آمد. هر چند فرود می توانست بهتر باشد اما بالاخره با موفقیت انجام شد. فرودگر با یکی از پایه های خود به سنگ برخورد کرد و باعث کج شدن و افتادن آن به پهلو شد. اما آلتموس گفت که فرودگر هنوز کارایی دارد و می تواند وظایف خود را انجام دهد.

فناوری تجربی ناسا برای نجات

خوشبختانه، یکی از شش آزمایش ناسا روی فرودگر، آزمایش یک سیستم ناوبری LN-1 بود. اگر آنها سیستم ناوبری فرودگر را دوباره برنامه ریزی کنند تا از لیزرهای آن فناوری تجربی ناسا به عنوان فاصله یاب لیزری موقت خود استفاده کنند، چه؟ آلتموس می گوید این یک نظریه خوش بینانه است.

کاری که آن ها انجام دادند، خطرناک بود، لیزرهای ناسا روی فرودگر قرار داشتند تا آزمایش کنند که آیا اصلاً در فضا کار می کنند یا خیر اما به هر حال بهتر از هیچ بود. بنابراین، کنترل کننده ها فضاپیما را به مدار دیگری منتقل کردند و فرود را حدود 45 دقیقه به عقب انداختند و فقط زمان کافی برای آپلود یک وصله نرم افزاری که به فرودگر دستورالعمل های نوش را می داد، خریدند.

اگر توسعه نرم افزاری برای یک فضاپیما از روند عادی پیروی می کرد، یک ماه طول می کشید تا آنچه تیم تنها در یک ساعت و نیم به دست آورد، انجام دهد. نتیجه موفقیت آمیز بود و اکنون آن را یکی از برجسته ترین شاهکارهای مهندسی می دانند که تا به حال اجرا شده است.

منبع: interestingengineering

227323