پلی که لئوناردو داوینچی در سال 1502 طراحی نموده بود، توسط پژوهشگران MIT ساخته شد! - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، لئوناردو داوینچی که مظهر مرد رنسانس است؛ یک دانشمند، نقاش، هنرمند، مهندس، معمار، موسیقی دان، ریاضی دان و مخترع بوده است. حتی او را یک زمین شناس، نقشه کش، گیاه شناس و نویسنده می دانند.

هوش و استعداد ذاتی لئوناردو داوینچی همواره در طول این 5 قرن اخیر مورد ستایش و تحسین قرار گرفته است. اگرچه، نقاشی های او بسیار معروف هستند و غالبا نقاش بزرگی شناخته می گردد ولی در علوم مهندسی نیز یک دانشمند بزرگ بوده و اختراع هایی خارق العاده در زمان خودش داشته است.

بعضی از این اختراع ها و طراحی ها هرگز از صفحه کاغذ فراتر نرفته اند و در قرن های بعدی تازه کشف و ارزش آن ها معین شده است. بسیاری از این نوآوری ها و فناوری ها هم در دنیای واقعی کار می نمایند.

داوینچی در سال 1502 پلی برای سلطان بایزید دوم طراحی می نماید تا شهر استانبول به شهر همسایه خود گالاتا متصل گردد. داوینچی در نامه نگاری هایی به سلطان بایزید دوم، طراحی پل خود را تشریح نموده و می گوید این پل از جنس سنگ بوده و ارتفاعی به اندازه یک ساختمان دارد تا کشتی های بزرگ بتوانند از زیر آن رد شوند.

در آن موقع، غالب پل هایی که روی رودخانه ها نصب می شدند؛ بناهای بزرگی در اسکله ها داشتند که مانع از تردد قایق ها و کشتی های بزرگ از زیر آن ها می شدند. دهانه های این پل ها کوچک بود و فقط برای عبور انسان و بعضی وسایل نقلیه از روی آن ها طراحی شده بودند.

اما پل طراحی شده توسط لئوناردو داوینچی دارای یک قوس بزرگ در وسط خودش است که ده ها برابر بزرگ تر از پل های معمولی اوایل قرن شانزدهم بوده است. طراحی این پل بیشتر مبتنی بر نیروی جاذبه است تا ستون ها و بناهایی در اسکله ها یا استفاده از موادی برای نگهداری سنگ ها و قرارگیری آن ها در کنار یکدیگر.

داستان پل گالاتا

متاسفانه داوینچی پیروز نمی گردد نظر مثبت سلطان بایزید دوم را برای ساخت این پل جلب کند و در کمیسیون ویژه انتخاب طرح های رسیده، از حمایت و پشتیبانی لازم برخوردار نیست.

حالا، محققانی از دانشگاه MIT با مطالعه آثار تاریخی، اسناد و نامه های داوینچی به سلطان بایزید دوم، سعی کردند این پل را در مقیاس 500:1 بسازند. این پل از 126 بلوک چاپ سه بعدی تشکیل شده است و مطابق با شرایط زمین شناسی و طراحی هندسی پیشنهاد شده توسط این دانشمند قرن شانزدهم است.

نکته مهم درباره این پل، تعادل و نگهداری وزن آن فقط با استفاده از یک طراحی هندسی برقرار می گردد. افزون بر این، دارای ویژگی های تثبیت نمایندگی زمین است تا در برابر لرزش ها و زلزله های زمین استقامت کند و پایدار باشد. ترکیه کشوری است که مستعد زلزله است و داوینچی با آگاهی از وضعیت زمین این منطقه، چنین طراحی برای پل استانبول پیشنهاد داده است.

تا سال 1845، هیچ پلی برای گالاتا ساخته نشده است. در زمان والید سلطان، دستور ساخت یک پل چوبی داده شده که باز هم کامل نمی گردد. 18 سال بعد و پیش از سفر و بازدید ناپلئون سوم از ترکیه و استانبول، دومین پل چوبی گالاتا ساخته می گردد که بعدا تحت فشار بعضی زیرساخت های آن خراب می گردد.

سومین پل گالاتا در سال 1875 توسط یک شرکت مهندسی بریتانیایی ساخته می گردد. این پل حالتی شناور در آب داشت و از تخته چوب هایی متصل به هم ساخته شده است. چهارمین پل، باز هم یک پل شناور طراحی شده توسط مهندسان آلمانی بود که در سال 1912 افتتاح شد. در سال 1992 این پل بر اثر آتش سوزی از بین می رود و پنجمین پل گالاتا ساخته می گردد که تا به امروز پابرجا بوده و یکی از آثار گردشگری استانبول محسوب می گردد.

منبع